Je hebt wel iets te verbergen, ja, maar toch….

Je hebt wel iets te verbergen is geschreven door Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis, onderzoeksjournalisten bij De Correspondent, en volgens eigen zeggen laat dit boek zien waarom privacy het meest bedreigde mensenrecht van onze tijd is. Ik heb het ooit voor mijn verjaardag gekregen, vervolgens een half jaar laten liggen (druk, druk, druk) en toen in 1x uitgelezen.

Ik heb het alleen niet in 1x uitgelezen omdat ik het zo boeiend vond, maar omdat ik me irriteerde aan het stemmingmakende ondertoontje van de schrijvers.

Ja, privacy is een groot goed en zeker in het geding op dit moment, maar dat wil niet zeggen dat we daar als consument niet keihard aan meehelpen. We hebben met zijn allen besloten dat we zoveel mogelijk willen delen en dat nog het liefst via gratis faciliteiten. En is er niet een gezegde dat luidt: “als je niets hoeft te betalen, ben je zelf vaak het product” (of heb ik dat zelf verzonnen?).

Je privacy compromitteren voor allerlei voordeeltjes is natuurlijk ook niets nieuws. Ik weet nog dat familieleden zich afvroegen waarom ze per post aanbiedingen van het pompstation op de hoek ontvingen. En dat terwijl ze al genoeg korting kregen omdat ze zich juist hadden aangemeld voor de Albert Heijn bonuskaart!

Maar dat is juist het probleem volgens de beide heren; we weten niet precies wat we allemaal delen en met wie. En zo komen grote bedrijven zomaar van alles over ons te weten. En dat “zomaar”, daar heb ik dan weer moeite mee…

Zolang je niet inlogt op een website of in een app, kan geen enkel bedrijf achterhalen wie jij bent. Je hebt toch nergens je naam laten vallen? Je bent wel bekend op het Internet met een nummer, maar dat nummer is alleen te herleiden naar jou als persoon als je internetprovider daar toestemming voor geeft.

En voor die toestemming is vooralsnog altijd tussenkomst van de rechter nodig. Ook als je wel een account aanmaakt, staat het je natuurlijk helemaal vrij om je NAW-gegevens achterwege te laten, je favoriete restaurant niet te delen en niet te vermelden waar die foto’s van je geliefde zijn gemaakt.

Volgens Maurits en Dimitri weten grote bedrijven wie wij zijn en delen ze die kennis met allerlei andere bedrijven en afdelingen. Ze lezen onze e-mails, hacken de routers bij ons thuis, kennen onze politieke overtuigingen, weten hoe vaak we bij onze ouders op bezoek gaan, waar we lunchen en zelfs op welk adres we de nacht doorbrengen! En wat ze niet weten, dat verzinnen ze erbij. Ze hebben blijkbaar complete inzage in onze gewoontes en gedrag.

Dus Bill Gates weet dat ik elke middag een tukkie doen op de bank? Ik weet 100% zeker dat Bill dat niet weet, want ik heb dat namelijk nooit ergens gepost.

Als dit artikel wordt geïndexeerd door Google, is Bill binnenkort misschien wel op de hoogte van mijn slaapgedrag, maar dat is een ander verhaal.

Het klopt dat er van bijna elke burger in Nederland heel veel informatie bestaat in diverse databases en dat daar conclusies uit getrokken kunnen worden die niet altijd in het voordeel van die burger uitvallen, omdat ze gebaseerd zijn op aannames in plaats van op feiten. Maar dat wil niet zeggen dat bedrijven zomaar kunnen doen wat ze goeddunkt of dat ze die data mogen verrijken door dan maar gegevens erbij te stelen!

Heb je iets te verbergen? Vast wel, dus denk na voordat je iets deelt.

Ik heb een gedetailleerd document gemaakt met alle passages waar ik moeite mee had (inclusief paginanummers) en die naar Martijn en Dimitri gemaild. Helaas nooit een reactie ontvangen…